Crosscountry door de Boé
Door: Jasper
Blijf op de hoogte en volg Jasper
08 Maart 2012 | Guinea-Bissau, Béli
Ja, daar sta je dan bij openbaarvervoerhalte om half 9. De 7plas is net vol vertrokken en moest anderhalf uur wachten op de volgende. Dat betekende wel dat ik op plek 1 zat (voorin). Bovendien was wel een goeie chauffeur, die zijn namelijk schaars. Onderweg zag ik wel een jeep voorbij gaan met blanke mannen voorin. Dat kon Joost en zijn ouders niet zijn, want die gingen onderlangs. In Gabu op zoek naar openbaar vervoer naar de Boé, maar die was al weg voor die dag. Toen wilde een jongen mij achterop de motor brengen, maar hij vroeg te veel geld aan mij. Ik heb toen maar geprobeerd Joost te bellen. Die moest onderhand in Beli zijn en heeft dus bereik. Wat bleek, de weg onderlangs was te slecht dus zijn ze terug gereden en waren nu in Gabu. Zij waren het dus wel. Had nu dus een lift met de huurauto van de ouders van Joost naar Cheche. Goed geregeld.
Halverwege gestopt voor een kort rondje langs de rotsenlinie midden door het landschap. Dit was vroeger een Portugese vesting en op de rotsen waren uitkijkpunten gemaakt. Daar naar boven geklommen en weer verder gereden naar de Rio Corobal. Het pontje lag aan de andere kant en er was geen kapitein. Die liet ook even op zich wachten. Ondanks dat Joost naar de overkant is gezwommen om af te koelen en getoeter van de auto, kwam hij pas na 45 minuten opdagen. ‘Tem pasensa.’ Toen was het inmiddels al zo laat dat ik het op de fiets niet meer haalde tot aan Beli. Ben dus naar Sutamaca gefietst en daar weer geslapen. Joost had al gezegd dat ik eraan kwam. Ze kwamen mij tegenmoet. Wat waren ze blij om mij weer te zien. Ik werd weer hartelijk ontvangen en sliep weer bij Mamadu, na iedereen gedag te hebben gezegd zag ik dat ze zelf muskieten net al weer op hadden gehangen. Toen met de kinderen gespeeld. Hoelahoepen werd het niet, maar mijn papieren vliegtuigjes vielen erg in de smaak. Na wat vouw en vliegwerk ben ik vlak voor schemerig gaan voetballen. Ik tegen 20 kinderen, beetje rennen kappen enzo. (Rugby kennen ze hier niet en grond is er ook ongeschikt voor met al die stenen.) Toen lesje koppen gegeven en penalty’s laten nemen met mij op doel. Wat meeste indruk heeft gemaakt is mijn uittrap hoog de lucht in. Dat vertelde ze tegen iedereen (aan de gebaren te zien). Het werd donker en heb dus gegeten. Mamadu moest naar de Moskee en ik heb ondertussen de kinderen vermaakt met schaduwspel. Happende hand die rare geluiden maakt is genoeg, om de kinderen te vermaken. Toen Mamadu terug kwam, vroeg hij of ik hem Engels wilde leren. Met mijn weinige kennis fula/creol en handen en voeten. Heb ik hem wat Engels in zijn schrift geschreven. De volgende ochtend na soort rijstepapontbijt vertrokken naar Beli. Na een rustige rit, wat genoten van landschap, was ik weer in Beli. De weetabixs deden weer goed hun werk tegen mijn obstipatie. Al die witte rijst pff.
Heb in de korte dagen een rondje gedaan door Beli met de filmcamera. Ben ook langs de school geweest. Ook hier is onderhoud weer lastig. Staan 3 gebouwen. De eerste is mudbrick gebouw en dat heeft 2 lokalen en een dak. Tweede is in aanbouw en is van betere kwaliteit. De derde is goed degelijk gebouwd gebouw door het Duitse project dat hier 30 jaar heeft gezeten, maar die miste een dak. Als ze daar nou iets aan doen. Veel Unicef schoolbankje staan scheef, want schroeven breken af en worden niet vervangen. In een lokaal stond nog iets op het bord. Je raad het vast: biologieles; Wat is de natuur en wat zijn kenmerken van een levend organisme. Op de school staat een schildering, nageschilderd door Joost en Rachel, van een boer die klaagt over al plastic dat rondslingerd en vroeg die zich afvraagt waarom haar buurvrouw een duurzaam bambootasje heeft en geen eenmalig plastic zakje. Want overal slingert het plastic in het rond in het dorp, maar ook in de stad. Dat is wel jammer, maar weinig aan te doen. Ook is de toekomstig directeur van nationalpark van de Boé langs geweest met een dvd over natuur in Guinee-Bissau, om deels te laten zien dat lokale mensen er gewoon kunnnen blijven wonen. Dit is belangrijk voor bewustwording. Via radio een berichtje om 8 uur en om half 9 zit de multifunctionel zaal overvol. Goed bezig
Je word hier ook geconfronteerd met het feit dat je soms hard moet zijn hier. Een hoogzwangere vrouw die al overtijd is moet naar het ziekenhuis in Gabu. Er is geen vervoer, ja een ambulance zoals de onze, gegeven door de Hongaren. Die is echter veel te laag en heeft dus 1 keer gereden, naar Beli. Ze moeten dus gebruik maken van andere mogelijkheden, zoals soms de projectauto’s. Echter heeft de Toyota een lekke dieseltank en andere auto is een huurauto die met veel moeite is meegegeven (vanwege slechte wegen in Boé en die al te veel km heeft gemaakt). Dat gaat helaas niet. De volgende dag is ze met de Angolezen naar Gabu getransporteerd, maar helaas daar overleden. Joost heeft wel voor zuster gespeeld en open scheenbeenwond en doorboorde vingers ontsmet en verbonden aangezien verpleger in Gabu was. Je kunt hier niet alles doen, dat is meer dan een fulltime job en daarvoor zijn wij niet hier. Klinkt hard, maar het moet wel. Bovendien als wij niet in Beli zijn, dat is er ook geen vervoer. Behalve een sporadische auto\vrachtauto
Na weekoverleg op 27 februari begon ik ’s middags aan mijn dorpshop-avontuur. Ik zou 5 dorpen afgaan in het zuidoosten van de Boé in 6 dagen en 5 nachten. Wat een geweldige ervaring was dat. Je word overal zeer gastvrij ontvangen, behandeld als een koning, overladen met voedsel, veel geschenken ontvangen en veel begroetingen, kortom ben niets te kort geschoten. Ja, gewoon water dan, want afgekoeld gekookt put/rivierwater heeft nogal een ijzersmaak. Dat went wel en met ORS erin is de smaak ook beter. Bucari legde het ook mooi uit. Gaspar drinkt ons water wel maar eerst gekookt. Zo zijn ze niet beledigd. Soms heb ik ook met eten moeten werken om een redelijke portie binnen te krijgen, anders is het een soort van belediging. Ook de grote hoeveelheden rijst is soms lastig aangezien je er soms echt geen zin in hebt, maar je moet eten. Zeker met de zware fysieke omstandigheden. Heb in totaal 80,9 km gefietst en 54,3 km gewandeld in die week, over heuvelachtig terrein (tot 250 m), slechte wegen, door rivieren/beken en dichtgegroeid landbouwbos. De kinderen hebben zich vermaakt en vol bewondering gekeken hoe mijn ingevulde sudoku puzzels om worden getoverd naar vliegtuigjes. Ook Bucari geprobeerd te leren sudoku (*) in te vullen. Nou nu dan even een korte samenvatting van het dropshoppen, want er is zoveel gebeurd.
De eerste dag vertrokken we naar Lugajoli op de fiets en ik met een dubbelloops rugzak, zoals vader van Joost dat zij. Het was nogal laat toen we vertrokken en we waren er best snel over een goeie weg en niet ver. In Lugajoli geslapen in huis die uitzicht geeft op het huis op de heuvel waar de onafhankelijkheid is getekend van Guinee-Bissau, in de Boé dus. Daarom is het parlementsgebouw er ook naar vernoemd. De volgende ochtend 4 uur de bush in, wat nesten gezien en gemarkeerd in GPS. Ook het gebied is gegeolocaliseerd. Na de lunch de formulieren invullen en vergelijken. Zo kunnen onduidelijkheden weg gehaald worden en fouten worden verbeterd bij het invullen. Daarna uitrusten en rond 16:00 (na de hitte van de dag) weer op de fiets op weg naar Balandugo. Dat ritme hielden we bij elk dorp aan. We moesten nu echter wel een redelijke rivier Rio Fefine (alla de Linge) oversteken. Dus schoenen/sokken uit, broek afritsen en gaan met fiets aan de hand en gaan. Eenmaal in Balandugo aangekomen werden we gelijk naar man geleid die bushbock had geschoten. Bucari en ik kregen een stuk vlees als geschenk. Ik ben het er niet mee eens dat ze wild schieten, maar je wilt iets van de mensen daar en je moet dan ook soms respecteren dat het zo is. Het werd klaar gemaakt op een traditionele manier (soort BBQen) en smaakt goed. Daar ook een boom gezien met heel veel nesten erin. Na heel was sinaasappels leeggezogen te hebben weer met Bucari in een tweepersoonsbed gekropen. De volgende dag bijna 200 nesten gezien waarvan er maar 2 vers waren. Ook wel verse poep gezien en eetsporen, maar geen chimpansees gezien of gehoord. Wel een glimp opgevangen van een wrattenzwijn en een jonge maxwell’s duiker gevonden die om hulp schreeuwde. Deze was half gebeten en hebben hem om mijn advies terug gelegd in de schaduw. Verder ook een grot gezien en ik ben daar even in geweest. Het was best grote grot en er een vleermuis vastgelegd op foto. Stekel van een stekelvarken mee genomen en toen weer de heel riedel van papierwerk in het dorp. Al werd het optellen van nesten gedaan op geïmproviseerde manier met stenen opzijleggen en tellen. Was bijna goed, zaten er 20 naast. Toen volgde er een zware rit naar Vendu Leidi. Over meerdere heuvels gegaan tot 240 m hoog, over een zeer slechte weg. Soms zelf moeten lopen. Met gemiddelde snelheid van 9,3 km/h in beweging kwamen we na 2,5 uur aan in Vendu Leidi. Wat was ik blij dat ik mijn ovenhitte lichaam kon afkoelen een douche met emmertje koud water. Daar ook vrucht van cashew, papaja, grapefruits en ook weer sinaasappels gegeten. Ohja ook warga gedronken, dat is Chinese thee met veel theebladen, veel suiker en weinig water. Ik drink/slurp het wel soms, als afwisseling voor water, maar het is mierzoet. Bovendien is het beleefd om soms te drinken. ’s Avonds kwam ook de realisatie dat ik de enige blanke was in de Boé, dat geeft een apart gevoel. De volgende ochtend vroeg op gestaan en op weg naar de bush. Na ruim 3 km hoorde we de chimps. Na wat dichterbij gekomen te zijn hoorde wij ze normaals, en nogmaals. We waren erg dichtbij, maar toen hoorde we ze verder weg. Ze waren al vertrokken, tot plots we een paar nog heel dichtbij hoorde. Het was erg dicht bebost en gingen kijken rond de palmen. Helaas waren ze ons te slim af. Hier waren echter wel veel verse nesten en ook veel verse poep. Het was een mooi stukje palmbos. Toen achter de chimps aan gegaan, maar zij gingen te snel voor ons en werd te dichtbegroeid. Toen heb ik wel op hele originele manier de rivier over gestoken. Du niet via stenen, boomstam of schoenen uit. Op de rug van lid van dorpscomité en Bucari op de andere. Ik had wel de sterkere, want ik weeg 1,5 keer Bucari. Na de riedel papierwerk en geschenken vetrokken naar Senta Sare. De eerste 2 km was heel slecht, daar kregen we de enige lekke band van het dorpshoppen. Daarna grotendeels bergafwaarts over goeie weg. Onderweg grote groep bavianen gezien en mijn eerste bushbock gezien. Zelfs 2, een mannetje en een vrouwtje. In Senta Sare weer hartelijk ontvangen. Daar heeft Bucari even voetbal gespeeld op een stofveld en zoals beloofd een doelpunt gezet voor de getrouwde mannen. Deze hebben dan ook gewonnen van de vrijgezellen mannen. De volgende dag veel gelopen, door Guinee Conakry gelopen en weinig nesten gezien. Voordat we terug gingen nog wel even in stromende Senta gezeommen om af te koelen. Toen wij weg wilde gaan ,werd ik gedag gezegd door 5 oudere vrouwen. Het werden er steeds meer en kwamen ook kinderen erbij. Ik werd omsingeld en ze begonnen te zingen. Vertaald; bedankt voor je bezoek, bedankt chimpansees & Annemarie zegt geen chimpansees te schieten, Amadu zegt geen chimpansees te schieten en Gaspar zegt geen chimpansees te schieten. Normaal zie je dat op tv en nu stond ik er midden in (zie filmpje). Na 20 minuten konden we eindelijk gaan naar Dinguirai. Na wederom oversteken van de Rio Fefine kwamen we aan in Dinguirai. Daar gelijk bush in geweest, want de chimps waren dichtbij gehoord. Helaas voor zonsondergang niets gezien. In de avond heeft Bucari wat gedamd en heb ik in een zo diep mogelijk kuil voor eerst die week half gepoept. Wat een opluchting en ben daarna in een diepe slaap gevallen in een twijfelaar (lekker knus). Ook Bucari heeft kennis gemaakt met schone slaper Jasper, die niet wakker te krijgen is voor glaasje warga. De volgende dag weer de bush in geweest. Ze liepen snel door, al was ik een keer niet snel genoeg voor een bij. Die stak mij in het oor, maar goed voorbereid met EHBO kit en afterbite ging dat snel weer beter. Toen waren we dichtbij het huis waar de onafhankelijkheid is getekend. Dus daar een kijkje genomen. Er is weinig meer van vroeger te zien. Ouder vrachtwagen en andere resten zijn gerecycled helaas. Ik ben er wel geweest. In eind van de zaterdagmiddag weer naar Beli. Mijn lichaam was toch wel erg vermoeid. Ik heb zaterdagavond genoten van glaasje ranja met chips, kijkend naar een film. Heerlijk was dat.
De dagen die volgen heb ik veel data ingevoerd en al mijn foto’s geordend en dergelijke. Ook ben ik met Bucari naar de nomadische koeienmensen gegaan. Daar wat verse melk en bewerkte lokale melk op (soort kwark). Een van de stiertjes heeft zelfs mijn naam, Gaspar, Na het weekoverleg kreeg ik te horen dat we de 8e starten met de cursusweek Frans en Engels, gegeven door Amadu en Buccari, voor de ecoguides. Ik kan dus niet het veld in en zal dus veel oude formulieren gaan invoeren. Bovendien zal ik assisteren bij het geven van de cursus Engels en Joost bij beide. Word wat, Engels leren aan mensen waarvan sommige niet kunnen lezen of schrijven. We gaan het wel zien. Daarna zijn hier presidentsverkiezingen. De daarop volgende week heb ik aangegeven weer een groet ronde te willen maken langs 5 en misschien wel 6 dorpen.
Voordat ik stop nog even dit. Wat opgevallen is dan vrouwen hier veel werk doen en mannen vaak niks doen. Uitrusten en luieren vooral. Sommige zijn wel smid, timmerman, verkoper, mecanicien of leraar, maar meeste doen niet veel. Verder trouwen de vrouwen hier erg vroeg. Dat wil zeggen vanaf 14-17 ongeveer( Zo is de vrouw van Bucari 16, terwijl hijzelf 33 is). Dan hebben ze ook zo snel mogelijk kinderen. Ohja als je man bent die het wat beter heeft is polygamie hier ook niet vreemd. Bovendien is bijna iedereen familie, je neef is je broer en je tante je moeder. Er heerst hier ook iets als het gemeenschappelijk goed. Alles is van iedereen, dus als je fiets niet op slot zet word deze gebruikt.
Oké het is een lang verhaal geworden ( al wil ik veel meer vertellen) en niet na drie weken. Deze update is dan ook gestuurd in Gabu en voorlopig zit het er ook niet in dat ik naar Internet toe kan. Met mij gaat verder goed, buiten mijn ontlastingsproblemen. Echt bruin ben ik nog niet, vanwege het mijden van de zon en dragen van lange broek en blouse in het veld. De reacties vanuit Nederland doen mij ook goed. Geeft toch meer motivatie om te schrijven, want dat doe ik veel hier. Nou ik brei er een einde aan en zeg: ‘tot de volgende keer’ of in Portugees ‘Até à próxima’.
Halverwege gestopt voor een kort rondje langs de rotsenlinie midden door het landschap. Dit was vroeger een Portugese vesting en op de rotsen waren uitkijkpunten gemaakt. Daar naar boven geklommen en weer verder gereden naar de Rio Corobal. Het pontje lag aan de andere kant en er was geen kapitein. Die liet ook even op zich wachten. Ondanks dat Joost naar de overkant is gezwommen om af te koelen en getoeter van de auto, kwam hij pas na 45 minuten opdagen. ‘Tem pasensa.’ Toen was het inmiddels al zo laat dat ik het op de fiets niet meer haalde tot aan Beli. Ben dus naar Sutamaca gefietst en daar weer geslapen. Joost had al gezegd dat ik eraan kwam. Ze kwamen mij tegenmoet. Wat waren ze blij om mij weer te zien. Ik werd weer hartelijk ontvangen en sliep weer bij Mamadu, na iedereen gedag te hebben gezegd zag ik dat ze zelf muskieten net al weer op hadden gehangen. Toen met de kinderen gespeeld. Hoelahoepen werd het niet, maar mijn papieren vliegtuigjes vielen erg in de smaak. Na wat vouw en vliegwerk ben ik vlak voor schemerig gaan voetballen. Ik tegen 20 kinderen, beetje rennen kappen enzo. (Rugby kennen ze hier niet en grond is er ook ongeschikt voor met al die stenen.) Toen lesje koppen gegeven en penalty’s laten nemen met mij op doel. Wat meeste indruk heeft gemaakt is mijn uittrap hoog de lucht in. Dat vertelde ze tegen iedereen (aan de gebaren te zien). Het werd donker en heb dus gegeten. Mamadu moest naar de Moskee en ik heb ondertussen de kinderen vermaakt met schaduwspel. Happende hand die rare geluiden maakt is genoeg, om de kinderen te vermaken. Toen Mamadu terug kwam, vroeg hij of ik hem Engels wilde leren. Met mijn weinige kennis fula/creol en handen en voeten. Heb ik hem wat Engels in zijn schrift geschreven. De volgende ochtend na soort rijstepapontbijt vertrokken naar Beli. Na een rustige rit, wat genoten van landschap, was ik weer in Beli. De weetabixs deden weer goed hun werk tegen mijn obstipatie. Al die witte rijst pff.
Heb in de korte dagen een rondje gedaan door Beli met de filmcamera. Ben ook langs de school geweest. Ook hier is onderhoud weer lastig. Staan 3 gebouwen. De eerste is mudbrick gebouw en dat heeft 2 lokalen en een dak. Tweede is in aanbouw en is van betere kwaliteit. De derde is goed degelijk gebouwd gebouw door het Duitse project dat hier 30 jaar heeft gezeten, maar die miste een dak. Als ze daar nou iets aan doen. Veel Unicef schoolbankje staan scheef, want schroeven breken af en worden niet vervangen. In een lokaal stond nog iets op het bord. Je raad het vast: biologieles; Wat is de natuur en wat zijn kenmerken van een levend organisme. Op de school staat een schildering, nageschilderd door Joost en Rachel, van een boer die klaagt over al plastic dat rondslingerd en vroeg die zich afvraagt waarom haar buurvrouw een duurzaam bambootasje heeft en geen eenmalig plastic zakje. Want overal slingert het plastic in het rond in het dorp, maar ook in de stad. Dat is wel jammer, maar weinig aan te doen. Ook is de toekomstig directeur van nationalpark van de Boé langs geweest met een dvd over natuur in Guinee-Bissau, om deels te laten zien dat lokale mensen er gewoon kunnnen blijven wonen. Dit is belangrijk voor bewustwording. Via radio een berichtje om 8 uur en om half 9 zit de multifunctionel zaal overvol. Goed bezig
Je word hier ook geconfronteerd met het feit dat je soms hard moet zijn hier. Een hoogzwangere vrouw die al overtijd is moet naar het ziekenhuis in Gabu. Er is geen vervoer, ja een ambulance zoals de onze, gegeven door de Hongaren. Die is echter veel te laag en heeft dus 1 keer gereden, naar Beli. Ze moeten dus gebruik maken van andere mogelijkheden, zoals soms de projectauto’s. Echter heeft de Toyota een lekke dieseltank en andere auto is een huurauto die met veel moeite is meegegeven (vanwege slechte wegen in Boé en die al te veel km heeft gemaakt). Dat gaat helaas niet. De volgende dag is ze met de Angolezen naar Gabu getransporteerd, maar helaas daar overleden. Joost heeft wel voor zuster gespeeld en open scheenbeenwond en doorboorde vingers ontsmet en verbonden aangezien verpleger in Gabu was. Je kunt hier niet alles doen, dat is meer dan een fulltime job en daarvoor zijn wij niet hier. Klinkt hard, maar het moet wel. Bovendien als wij niet in Beli zijn, dat is er ook geen vervoer. Behalve een sporadische auto\vrachtauto
Na weekoverleg op 27 februari begon ik ’s middags aan mijn dorpshop-avontuur. Ik zou 5 dorpen afgaan in het zuidoosten van de Boé in 6 dagen en 5 nachten. Wat een geweldige ervaring was dat. Je word overal zeer gastvrij ontvangen, behandeld als een koning, overladen met voedsel, veel geschenken ontvangen en veel begroetingen, kortom ben niets te kort geschoten. Ja, gewoon water dan, want afgekoeld gekookt put/rivierwater heeft nogal een ijzersmaak. Dat went wel en met ORS erin is de smaak ook beter. Bucari legde het ook mooi uit. Gaspar drinkt ons water wel maar eerst gekookt. Zo zijn ze niet beledigd. Soms heb ik ook met eten moeten werken om een redelijke portie binnen te krijgen, anders is het een soort van belediging. Ook de grote hoeveelheden rijst is soms lastig aangezien je er soms echt geen zin in hebt, maar je moet eten. Zeker met de zware fysieke omstandigheden. Heb in totaal 80,9 km gefietst en 54,3 km gewandeld in die week, over heuvelachtig terrein (tot 250 m), slechte wegen, door rivieren/beken en dichtgegroeid landbouwbos. De kinderen hebben zich vermaakt en vol bewondering gekeken hoe mijn ingevulde sudoku puzzels om worden getoverd naar vliegtuigjes. Ook Bucari geprobeerd te leren sudoku (*) in te vullen. Nou nu dan even een korte samenvatting van het dropshoppen, want er is zoveel gebeurd.
De eerste dag vertrokken we naar Lugajoli op de fiets en ik met een dubbelloops rugzak, zoals vader van Joost dat zij. Het was nogal laat toen we vertrokken en we waren er best snel over een goeie weg en niet ver. In Lugajoli geslapen in huis die uitzicht geeft op het huis op de heuvel waar de onafhankelijkheid is getekend van Guinee-Bissau, in de Boé dus. Daarom is het parlementsgebouw er ook naar vernoemd. De volgende ochtend 4 uur de bush in, wat nesten gezien en gemarkeerd in GPS. Ook het gebied is gegeolocaliseerd. Na de lunch de formulieren invullen en vergelijken. Zo kunnen onduidelijkheden weg gehaald worden en fouten worden verbeterd bij het invullen. Daarna uitrusten en rond 16:00 (na de hitte van de dag) weer op de fiets op weg naar Balandugo. Dat ritme hielden we bij elk dorp aan. We moesten nu echter wel een redelijke rivier Rio Fefine (alla de Linge) oversteken. Dus schoenen/sokken uit, broek afritsen en gaan met fiets aan de hand en gaan. Eenmaal in Balandugo aangekomen werden we gelijk naar man geleid die bushbock had geschoten. Bucari en ik kregen een stuk vlees als geschenk. Ik ben het er niet mee eens dat ze wild schieten, maar je wilt iets van de mensen daar en je moet dan ook soms respecteren dat het zo is. Het werd klaar gemaakt op een traditionele manier (soort BBQen) en smaakt goed. Daar ook een boom gezien met heel veel nesten erin. Na heel was sinaasappels leeggezogen te hebben weer met Bucari in een tweepersoonsbed gekropen. De volgende dag bijna 200 nesten gezien waarvan er maar 2 vers waren. Ook wel verse poep gezien en eetsporen, maar geen chimpansees gezien of gehoord. Wel een glimp opgevangen van een wrattenzwijn en een jonge maxwell’s duiker gevonden die om hulp schreeuwde. Deze was half gebeten en hebben hem om mijn advies terug gelegd in de schaduw. Verder ook een grot gezien en ik ben daar even in geweest. Het was best grote grot en er een vleermuis vastgelegd op foto. Stekel van een stekelvarken mee genomen en toen weer de heel riedel van papierwerk in het dorp. Al werd het optellen van nesten gedaan op geïmproviseerde manier met stenen opzijleggen en tellen. Was bijna goed, zaten er 20 naast. Toen volgde er een zware rit naar Vendu Leidi. Over meerdere heuvels gegaan tot 240 m hoog, over een zeer slechte weg. Soms zelf moeten lopen. Met gemiddelde snelheid van 9,3 km/h in beweging kwamen we na 2,5 uur aan in Vendu Leidi. Wat was ik blij dat ik mijn ovenhitte lichaam kon afkoelen een douche met emmertje koud water. Daar ook vrucht van cashew, papaja, grapefruits en ook weer sinaasappels gegeten. Ohja ook warga gedronken, dat is Chinese thee met veel theebladen, veel suiker en weinig water. Ik drink/slurp het wel soms, als afwisseling voor water, maar het is mierzoet. Bovendien is het beleefd om soms te drinken. ’s Avonds kwam ook de realisatie dat ik de enige blanke was in de Boé, dat geeft een apart gevoel. De volgende ochtend vroeg op gestaan en op weg naar de bush. Na ruim 3 km hoorde we de chimps. Na wat dichterbij gekomen te zijn hoorde wij ze normaals, en nogmaals. We waren erg dichtbij, maar toen hoorde we ze verder weg. Ze waren al vertrokken, tot plots we een paar nog heel dichtbij hoorde. Het was erg dicht bebost en gingen kijken rond de palmen. Helaas waren ze ons te slim af. Hier waren echter wel veel verse nesten en ook veel verse poep. Het was een mooi stukje palmbos. Toen achter de chimps aan gegaan, maar zij gingen te snel voor ons en werd te dichtbegroeid. Toen heb ik wel op hele originele manier de rivier over gestoken. Du niet via stenen, boomstam of schoenen uit. Op de rug van lid van dorpscomité en Bucari op de andere. Ik had wel de sterkere, want ik weeg 1,5 keer Bucari. Na de riedel papierwerk en geschenken vetrokken naar Senta Sare. De eerste 2 km was heel slecht, daar kregen we de enige lekke band van het dorpshoppen. Daarna grotendeels bergafwaarts over goeie weg. Onderweg grote groep bavianen gezien en mijn eerste bushbock gezien. Zelfs 2, een mannetje en een vrouwtje. In Senta Sare weer hartelijk ontvangen. Daar heeft Bucari even voetbal gespeeld op een stofveld en zoals beloofd een doelpunt gezet voor de getrouwde mannen. Deze hebben dan ook gewonnen van de vrijgezellen mannen. De volgende dag veel gelopen, door Guinee Conakry gelopen en weinig nesten gezien. Voordat we terug gingen nog wel even in stromende Senta gezeommen om af te koelen. Toen wij weg wilde gaan ,werd ik gedag gezegd door 5 oudere vrouwen. Het werden er steeds meer en kwamen ook kinderen erbij. Ik werd omsingeld en ze begonnen te zingen. Vertaald; bedankt voor je bezoek, bedankt chimpansees & Annemarie zegt geen chimpansees te schieten, Amadu zegt geen chimpansees te schieten en Gaspar zegt geen chimpansees te schieten. Normaal zie je dat op tv en nu stond ik er midden in (zie filmpje). Na 20 minuten konden we eindelijk gaan naar Dinguirai. Na wederom oversteken van de Rio Fefine kwamen we aan in Dinguirai. Daar gelijk bush in geweest, want de chimps waren dichtbij gehoord. Helaas voor zonsondergang niets gezien. In de avond heeft Bucari wat gedamd en heb ik in een zo diep mogelijk kuil voor eerst die week half gepoept. Wat een opluchting en ben daarna in een diepe slaap gevallen in een twijfelaar (lekker knus). Ook Bucari heeft kennis gemaakt met schone slaper Jasper, die niet wakker te krijgen is voor glaasje warga. De volgende dag weer de bush in geweest. Ze liepen snel door, al was ik een keer niet snel genoeg voor een bij. Die stak mij in het oor, maar goed voorbereid met EHBO kit en afterbite ging dat snel weer beter. Toen waren we dichtbij het huis waar de onafhankelijkheid is getekend. Dus daar een kijkje genomen. Er is weinig meer van vroeger te zien. Ouder vrachtwagen en andere resten zijn gerecycled helaas. Ik ben er wel geweest. In eind van de zaterdagmiddag weer naar Beli. Mijn lichaam was toch wel erg vermoeid. Ik heb zaterdagavond genoten van glaasje ranja met chips, kijkend naar een film. Heerlijk was dat.
De dagen die volgen heb ik veel data ingevoerd en al mijn foto’s geordend en dergelijke. Ook ben ik met Bucari naar de nomadische koeienmensen gegaan. Daar wat verse melk en bewerkte lokale melk op (soort kwark). Een van de stiertjes heeft zelfs mijn naam, Gaspar, Na het weekoverleg kreeg ik te horen dat we de 8e starten met de cursusweek Frans en Engels, gegeven door Amadu en Buccari, voor de ecoguides. Ik kan dus niet het veld in en zal dus veel oude formulieren gaan invoeren. Bovendien zal ik assisteren bij het geven van de cursus Engels en Joost bij beide. Word wat, Engels leren aan mensen waarvan sommige niet kunnen lezen of schrijven. We gaan het wel zien. Daarna zijn hier presidentsverkiezingen. De daarop volgende week heb ik aangegeven weer een groet ronde te willen maken langs 5 en misschien wel 6 dorpen.
Voordat ik stop nog even dit. Wat opgevallen is dan vrouwen hier veel werk doen en mannen vaak niks doen. Uitrusten en luieren vooral. Sommige zijn wel smid, timmerman, verkoper, mecanicien of leraar, maar meeste doen niet veel. Verder trouwen de vrouwen hier erg vroeg. Dat wil zeggen vanaf 14-17 ongeveer( Zo is de vrouw van Bucari 16, terwijl hijzelf 33 is). Dan hebben ze ook zo snel mogelijk kinderen. Ohja als je man bent die het wat beter heeft is polygamie hier ook niet vreemd. Bovendien is bijna iedereen familie, je neef is je broer en je tante je moeder. Er heerst hier ook iets als het gemeenschappelijk goed. Alles is van iedereen, dus als je fiets niet op slot zet word deze gebruikt.
Oké het is een lang verhaal geworden ( al wil ik veel meer vertellen) en niet na drie weken. Deze update is dan ook gestuurd in Gabu en voorlopig zit het er ook niet in dat ik naar Internet toe kan. Met mij gaat verder goed, buiten mijn ontlastingsproblemen. Echt bruin ben ik nog niet, vanwege het mijden van de zon en dragen van lange broek en blouse in het veld. De reacties vanuit Nederland doen mij ook goed. Geeft toch meer motivatie om te schrijven, want dat doe ik veel hier. Nou ik brei er een einde aan en zeg: ‘tot de volgende keer’ of in Portugees ‘Até à próxima’.
-
08 Maart 2012 - 21:14
Jasper Hoogveld:
Bedankt voor alle reacties. Vind ik erg leuk om te lezen en hopleijk jullie ook mijn verhaal. Alles gaat hier altijd anders dus ik weet niet wanneer mijn volgende update zal zijn. Het is in elk geval een gekkenhuis hier. Over 10 dagen preseidentverkeizingen en overal word campagne gevoerd. Maar ik ben morgen alweer in Beli na dit bliksem bezoek aan Gabu. Koud drinken is lekker, dat mis je echt wel. Ik ga genieten van mijn volgende dorpshopavontuur en hard werken. Até logo.
Gaspar -
08 Maart 2012 - 23:23
Maud:
Hee Jappiee!! Super tof verhaal weer... ik merk dat je je al wat meer op je plekje voelt daar. Zag ook net pas alle filmpjes echt heel vet! Hou je haaks en hopelijk zie je op je volgende dorptripje nog meer mooie dingen, geniet van afrika :)
xx Maud
PS. hier in nederland verandert er niet zo heel veel, het is nog steeds koud en nat en we zeuren er nog steeds allemaal lekker over :D -
08 Maart 2012 - 23:23
Maud:
Hee Jappiee!! Super tof verhaal weer... ik merk dat je je al wat meer op je plekje voelt daar. Zag ook net pas alle filmpjes echt heel vet! Hou je haaks en hopelijk zie je op je volgende dorptripje nog meer mooie dingen, geniet van afrika :)
xx Maud
PS. hier in nederland verandert er niet zo heel veel, het is nog steeds koud en nat en we zeuren er nog steeds allemaal lekker over :D -
09 Maart 2012 - 08:55
Marlijn:
Heeee Gaspar,
Tof verhaal! Je maakt echt wel een hoop mee! Ik vind het echt leuk om je verhalen steeds te lezen en je hebt er ongetwijfeld nog veel meer te vertellen! Veel plezier nog daar en tot je volgend verhaal!
x Marlijn -
09 Maart 2012 - 09:03
Lot:
Hoi Gaspar!
Goed om te lezen dat het goed met je gaat! En wat leuk, zo al die dorpen af, met hier en daar sjans van dansende en zingende oudere vrouwen ;) Ik moest wel lachen bij het zien van dat filmpje ;)
Heel veel succes en plezier de komende tijd, ook met de Engelse lessen geven ;)
Liefs, Lot -
09 Maart 2012 - 10:02
Inge:
He Jasper,
Altijd leuk om weer te lezen wat je daar allemaal meemaakt in het verre Afrika. Veel succes en vooral plezier met je volgende dorpshopavontuur ;)
x Inge -
09 Maart 2012 - 12:15
Ruud:
Hey Gaspar,
Leuk verhaal weer! Ik zie in je filmpje dat je best wel een luxe huisje hebt! Ook dat filmpje waar ze allemaal voor je dansen is echt heel tof. Hopelijk gaat het binnenkort wat beter met je darmen. Hou ons op de hoogte!
Groeten,
Ruud -
09 Maart 2012 - 14:00
Nieke:
Hee Jasper!
Goed weer wat te horen! :) Ziet er goed uit allemaal!
Heel veel plezier nog, geniet ervan!
xx Nieke -
10 Maart 2012 - 16:33
Hilke:
Heee Gaspar,
Goed verhaal!! Klinkt echt supertof! Kun je in dat gabu geen koude cola kopen haha? Dat helpt mij altijd tegen buikpijn, en katers trouwens :). Ik zag idd nu pas je filmpjes, vet hoor! Gelukkig kun je lekker mee dansen haha, maar wel gek lijkt me als iedereen zo om je heen staat!
Succes met je verstopping, pruimen schijnen te helpen haha, maar geen idee of ze dat in Afrika verkopen :P.
Leuk trouwens om die scholen te zien, andere biologielessen dan bij ons :). Veel pleizer met dorphoppen weer :)
X Hilke -
11 Maart 2012 - 09:05
Jacques:
Hoi kerel, wat een verhaal weer. Zo te zien op de fotos en ook te lezen ben je erg in trek bij de kinderen. De foto met de dikke boom doet me denken aan opa in Indonesie want die heft ook z'n foto gemaakt. Met je conditie zal het wel goed zitten als je zulke tochten onderneemt. Ik stur je ook nog wel een mailtje groetjes Papa. -
14 Maart 2012 - 22:32
Wouter:
he jappie....
te gek al die verhalen en foto's.
hier mis je niks, behalve dat onze introductie van de nieuwe chimpen man even stil staat, na wat vechtpartijen.
als je terug bent is het groepje compleet en dan kom je maar weer een dagje mee werken.
geniet....
zwaai wouter -
18 Maart 2012 - 09:06
Veranderen:
He Jasper, ik ben net weer terug uit India en lees je verhalen nu pas. Ja, doet me erg denken aan mijn reis in Ecuador. Wat zul jij veel nieuwe inzichten over leven opdoen! Een rijkdom die je aan het verzamelen bent aan ervaringen. Alle ervaringen dragen hier aan bij, de minst leuke zijn nog altijd de leerzaamste om je sterker te maken. Dus maak je niet druk wat er ook gebeurd alles gaat voorbij in dit leven, leuke en minder leuke dingen. We hoeven alleen maar geduld te hebben. Veel plezier.
Liefs Angelica -
18 Maart 2012 - 09:16
Opa:
Hier gaat alles goed. Wat een gigantische dikke boom, hoe hoog is die boom eigenlijk. Zijn dat allemaal wortels van de boom? Bijten de chimpasees niet? Vallen ze je niet aan?
Foto's zijn fantastisch mooi! Hoe gaat het met de taal, spreek je nu frans of portugees?
Ik ga morgen en overmorgen naar de tandarts en krijg een geheel nieuw gebit. De tandarts zal deze dagen alleen met mij bezig zijn. Als ik terugkom heb ik dus een stralend gebit. De aders zijn niet verder dichtgeslibt dus ik leef nog even.
Ik kijk uit naar je nieuwe foto's en videos.
veel liefs -
18 Maart 2012 - 09:43
Oma:
hallo
-
18 Maart 2012 - 09:47
Oma:
Hallo Jasper, ik heb genoten van je reisverslagen. Fantastisch. Je torent boven alle anderen uit tijdens het dansen! Is het lengteverschil zo groot met de bevolking?
Het is indrukwekkend wat je doet, dit gaat je zeker vormen. We volgen je op internet.
groetjes en knuffel, Oma. -
22 Maart 2012 - 10:38
Wiebe:
Hahaha die foto van die gast met die bladeren om zijn hoofd, heel herkenbaar. Helemaal GEK van dit k*tmuggen.
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
