Reis naar internet

Het was vrijdagochtend 17 februari. Ik was rustig opgestaan, want ging pas morgen naar Sutamaca. Komt Joost met de mededeling dat Amadu met mij mee gaat. Amadu spreekt Frans, dus communiceren is enigszins mogelijk. Mijn Frans is niet goed> Na al mijn spullen te hebben gepakt is de backpack achterop de motor gegaan en ik met mijn waardevolle spullen in mijn dagtas. Na 2,8 km kreeg ik een lekke band, naja het was een grote scheur. Had wel nieuwe binnenband mee maar geen sleutel 15 om het wiel eruit te halen. Dus Amadu is naar Beli terug gereden om de steeksleutel te halen, aangezien Joost niet reageerde op zijn mobiel. Er woede vlakbij een brand aangestoken, door waarschijnlijk veeboeren. Die brand was weer ongecontroleerd en later bleek dat die gewoed heeft tot aan Beli. Na uur kwam Joost dan eindelijk en heb ik mijn binnenband verwisseld. Amadu kwam ietsje later en zei dat hij een zachte band en ik kon vast vertrekken. Dat deed ik, maar na 5 km was hij er nog steeds niet. Ik begon toen wel te twijfelen en ben nog op 10 km van Beli gestopt en heb ik schaduw gewacht. Toen kwam realisatie dat ik hadex en malariapillen niet in mijn handbagage had, maar achterop de motor. Was een wijze les. Ik wilde Joost bellen (had nummer van Amadu niet, maar bereik was weg. Ik was te ver van Beli. Dan maar terugfietsen en proberen te bellen op hoge heuvel, dat lukte niet en ik ben dus weer helemaal terug gefietst en Amadu had een kapot ventiel met de motor. Had dus 17 km gefietst, maar was maar 2,8 km opgeschoten op heetst van de dag. Het fietsen In de Boé is over stenen, grind, zand, rotsen. (abortuspad op Terschelling is er niets bij). Uiteindelijk zijn we dan in Sutamaca aangekomen en daar aan iedereen voorgesteld. Na het controleren van een kip, hebben we deze na een uur opgegeten met palmolie. Veel palmolie. Daarna werd er gebeden in de moskee. Daarna nog even gezeten en foto’s gekeken. De jongens in dorp hadden vuur gestookt en leerden teksten/gebeden uit de koran (denk ik). Dat hield mij wakker en gesnurk van Amadu was niet veel beter.

De volgende dag gingen we om half 8, in totaal 3 uur lang het veld in op zoek naar chimpansees. Heb wel nesten gezien en gemerkt. Zelf 1 in een hele hoge boom. Voordat we terug liepen zagen we ook nog ongeveer 25 bavianen uit een boom klimmen. Daarna water geregeld, met hadex ontsmet, en verder gefietst voor 24 km richting Che Che. Daar is de Pont waar ik de Rio Corubal over moet. In 1 uur en 40 minuten was ik daar, het was afzien en heb vaak gedacht waar ben ik aan begonnen. Amadu had een plaatsje voor mij geregeld in een auto van ministerie van agricultuur. We zaten met z’n vieren krap op de achterbank, maar ik kwam naar Gabu in 1 uur en driekwartier, onder het genot van Afrikaanse christelijke liederen. Gelovig zijn ze hier allemaal. Daar met taxi naar paragem (openbaar vervoer station). Ik was nog amper uitgestapt of mijn backpack was al uit de kattenbak. Ik riep setplace (7-persoonsauto die Joost mij had aangeraden). Daar ging mijn tas de andere kant op. Aan een tafel kocht ik ene kaartje (3100 CFA) voor mij en mijn dagtas. Zit je wat ruimer en heb ik mijn waardevolle spullen vlakbij. Het was ene verademing na het krappe zitten in de jeep. Ik was vergeten voor mijn backpack te betalen dus was wat rumoer bij wegrijden, maar mensen in de auto legde het probleem aan mij in Frans uit en heb de 2000 CFA aan de chauffeur betaald. Na 200 km kwam ik vlak voor het donker aan in Bissau. De weg werd afgesloten i.v.m. carnaval. Dus met oude Peugeot (setplace) door buitenwijken. Toen we ergens stopte hielp een medepassagier mij aan zijn vriend waarmee ik uitlegde met behulp van mij Frans en kaart waar ik moest. Zij regelde een taxi voor mij en door de buitenwijken, langs afvalhopen kwam ik eindelijk aan in het pensao. Wat een dag, wat een reis, maar ik had het geflikt.

De volgende dag uitgerust en Joost kwam ook aan op zijn motor. Die nacht zijn de ouders van Joost aangekomen en de volgende ochtend had ik koud water en fruit voor hen. Joost had daar geen tijd voor en ik kreeg mijn geld, verrekijker, opwindbare zaklamp, horloge, hadex, zonnebrand en natuurlijk de radiokabels. We hebben een geldwisselaar meegenomen naar kantoor en daar allemaal geld gewisseld, want ging om veel geld. Loop je dan op straat met 325000 CFA rond. Later die dag nog boodschappen gedaan voor in Beli. Hollands melkpoeder en Wheat-a-bics om toch wel af te kunnen gaan. Dat lukte hier in Bissau nu wel gelukkig.

’s Avonds zijn Joost en ik naar carnaval geweest. Wat een mensenmassa. Er zijn dan hier veel mensen op de hoofdstraat van 10 km naar het vliegveld. Zonder te overdrijven meer dan 500.000 mensen, het is dan ook het grootste feest van het jaar. Daar heb klein stukje van dans en parade gezien, met alleen mar de thema’s vrede, gerechtigheid en verzoening. De optocht was verder weg dan normaal, dit vanwege overleiden van president in januari. Het was dus ene heel eind lopen en toen nog lang gezocht naar Joanna (Portugese primatoloog en een vriendin van Joost) en haar vriend. Dat is een van de bekendste hiphoppers in het land. Hij heeft nog opgestreden en klonk best goed, performance was ook goed, ook al was het geplaybackt. Al was het raar dat fans het podium op gingen en fooi gaven tijden een nummer. Daarna ben ik met Joanna en haar vriend, naar lokale discotheek geweest. Bumba genaamd. Na reggae, kwam wat westerse muziek en ook hier kwam Michel Telo voorbij. Ik werd door veel mannen en vrouwen aangekeken toen ik dansje deed. Viel verder niet op vanwege mijn dans met losse heupen, maar wel omdat ik blank was. Joanna was namelijk de enige andere blanke. Toen volgende het typische Afrikaanse dansen in discotheek. Het tegenelkaar schuren terwijl je gewicht verplaatst van links naar rechts in 2 tellen. Dan ook wat met je heupen wiegen. Als man kan je gewoon een meisje pakken en daar een ‘nummertje ’mee dansen. Twee meisjes, van wie ik de leeftijd te jong schatte, waren met mij aan flirten. Degene met lange ingevlochten haar en petje begon ook tegen mij aan te rijden en telkens als ze weg liep wreef ze mij over de rug. Ik wist niet goed hoe mij ene houding te geven. Na een tijdje zijn we gegaan en ben ik met taxi naar huis gegaan.

De volgende dag lekker uitgeslapen en wat met Gustav (oudere Duitse antropoloog) gepraat over reizen en Afrika. Aantal foto gezien enz., was wel apart gesprek. Voelde mij niet helemaal lekker en deed even een middag dutje. Na het dutje was het dan zover, van ene uiterste na het andere. Ik had diarree. Pfff, dat word wit brood eten, droge rijst en bananen. Waar het van kwam, geen idee. Misschien van het eten in baraca (tijdelijke eettentjes voor carnaval en voor hoe lang ze heel blijven). Ik had in elk geval diarree. Toen wat gedronken op 65e verjaardag van moeder van Joost en toen mail van Annemarie bekeken voor mij stage/onderzoek. Het was verhelderend en ben daarna met Joost nog naar baraca’s dichtbij geweest. Ik heb niets gegeten, maar wel Judith ontmoet. Zij is Frans en PhD primatologe in Lissabon, collega van Joanna. Zij spoort echt niet, maar wel leuk om mee te praten. Met zijn 4en nog even langs andere discotheek dichtbij het pensao geweest, Tropicana. Grote discotheek en leuk aangekleed, maar was er nog erg rustig en zijn dus na een drankje gegaan.

Heb verder rustig aan gedaan, wit brood gegeten en alleen water uit fles gedronken en niets anders. Mijn spullen voor Beli zijn in een doos mee gegaan met de auto van ouders van Joost. Het lijkt nu beter te gaan met mijn buik, na ene dagje rustig op bed blijven te liggen en dus ga ik morgen weer beginnen aan de terugreis nar Beli. Eerst twee keer openbaarvervoer en dan 42 km fietsen. Word een zware dag morgen.

Hopelijk hebben jullie van carnaval in Nederland genoten en ik ga komende 3 weken genieten hier in de bush. Tot over 3 weken.